aankomst in Bali

In kalibaru hebben Wendy en ik genoten van een heerlijke massage. Zo'n grote kerel haden ze nog nooit op de tafel gehad. Na wat extra stutten onder de tafel werd er iemand speciaal voor mij opgetrommeld. Wendy en een andere resigenoot haden twee wat oudere indonesische vrouwtjes met kleine handjes. Jullie raden het al: Ik lag op de tafel, keek op toen men riep dat mijn maseuse eran kwam. Na van de schrik te zijn bekomen kan ik jullie mededelen dat ze 2,10 was, flink van postuur, cup DD en handen van een dokwerker. Masseren kon ze echter als de beste. Heerlijk genoten. Wendy trouwens ook, maar daar ging alles heel zachtjes. Darna nog even plonsen in het zwembad, je moet toch van al die olie af. In de middag zouden we gaan lunchen op een andere plantage. WSe werden vervoerd met een paardenkar. Er konden er maximaal 2 in. Stephan en ik gingen samen en we hebben maar gekozen voor hjet best doorvoede paard. Tijdens het instappen moest de koetsier al aan de teugels gaan hangen anders werd dat beest gelanceerd. Ik moest maar voor op de bok gaan zitten, dat was beter voor de gewichtsverdeling. Stephan op zijn zitje, de koetsier erbij en toen een ander probleem. Het paard ging in staking. De koetsier kon niets meer zien want het doekje tegen de regen lag door enig overgewicht op de bok zover nar voren dat er geen ziocht meer was. Of ik wat meer achterover wilde leunen. En there there was light. Hoppa rijden maar. Een prachttour. Wij kijken nar de kampong en de kampong kijken naar ons. Wij waren net zo'n grote trekplijster voor hen als zij voor ons. Gweldig. Heerlijk gelunched en met de bus terug. Je kon die arme knol dat niet nog eens aandoen.

De middag was vrije besteding en wij besloten om het dorp in te gaan. De kampung in. Stel je een sloppenwijk voor met allemaal winkeltjes waar alles wordt verkocht. Vlees (kippen met kop en gratis vliegen), vis van alleerlei soorten, kleding specijeren etc. Zonder iets te kopen is ons niet gelukt. Na flink pingelen heeft Stephan weer een par nieuwe slippers. Koste toch wel 2 euro. Wendy wilde nog een mooi blousje, maar het was of te groot of te klein of niet de juiste kleur. Alles is aangeweest, alle registers werden opengetrokken, maar geen succes. Zelf ook nog gekeken voor een blouse van batik, maar triple XL is lastig te krijgen. Toen ik er eindeliujk een had, Hulk hogan model, gooide Wendy roet in het eten. Niet mooi. Jammer dan. Terug gelopen naar het hotel en daar met zijn allen gegeten. Was ook de enige plek waar je kon eten.

Wakeup call om half 7 dus toch maar weer op tijd naar bed. Om 3 uur gewekt door de lokale moslim gemeenschap voor hun rammadan. Ik sliep zo weer, maar mijn buurman heeft de stroom in het hele dorp afgesloten. Zo gek werd hij ervan. Na een lekker ontbijt opweg naar Bali.

Om een uur of half elf kwamen we aan bij de ferry. Dat zijn van die boten die bij ons al 30 jaar uit de dienst zijn genomen. We zijn voor de zekerheid maar bij een open stuk gaan zitten, als de stoel tenminste nog heel was. Na 45 minuten varen goed aangekomen in de wereldhaven van Bali. Ze hebben wel 3 anlegstijgers, maar we mochten gelijk aanleggen. Als toerist heb je toch wel enige privileges. Op naar de lunch, horloge een uur vooruit zetten, het is hier nu 18 uur en bij jullie 12 uur.

Lunchen in een prachtig beachhotel en daarna door nar Lovina. Mooi hotel en mooi zwembad. Konden naar de dolfijnen kijken, maar dan moest je wel om 5 uur op. 8 mensen wilden mee en via het hotel koste dat 15 dollar per persoon. Oude jood die ik ben, deal op het strand gemaakt voor 6 euro de man. En weer vroeg naar bed na een heerlijk diner. Koffers vast klaar zetten en de wekker vroeg. Tim bleef liever snurken, maar hij heeft wel wat gemist. Het heeft even geduurd en we hebben de halve baai afgespeurd maar uiteindelijk hebben we ze gezien. geweldig kick geeft dat. Klein en groot door het water. Daarna snel weer terug naar het hotel, een ontbijt naar binnen gegooid en de bus in op weg naar Sanur.

Onderweg eerst naar de watertempel. Mooie Hindoetempel waarvan ik de naam even niet paraat heb. Daarna door nar een lokale markt. Lekker pingelen. Wendy boos, verkoopsters boos, mar uiteindelijk wel dat gekregen wat ik wilde. 1 verkoper wilde niet meer met me praten. Ik was niet serieus zij hij. Ach, moet hij maar sneller zakken. Ik ga geen 30 minuten onderhandelen over een horloge. Ik heb er weer een eeuwige vriend bij op Bali. De souvenirtas weer gevuld en door naar het lunch adres. Aardige vreetschuur, maar daar hield het wel mee op. Door naar het hotel. Sanur spa en nog wat hotel. Helaas niet aan het strand maar wel erg mooi. De excursies zijn voorbij, dus het wordt nu alleen maar luieren. Sommigen gaan nog een tour doen op Bali naar Ubud en een tempel, maar doe mij maar een bedje en zon. (Voor Tim ook. Die is eindelijk op zijn droombestemming)

Vanavond hebben we het afscheidsdiner van de gids en de chauffeurs. Een balinese avond met dans en eten. Gaan er nog 1 keer tegenaan en dan snurken.

Tot morgen. Foto's zijn hier ook kansloos, ondanks de adviezen van Frans en Roelof. Internet is niet vooruit te branden.

Cor