aankomst in Kalibaru

Na een lange rit vanuit Solo naar Malang, snel eten en naar bed omdat we in de nacht moesten opstaan voor de tocht naar de Bromo vulkaan. Om half 2 ging de wekker en om 2 uur richting de Bromo. Een nog actieve vulkaan op een 3 uurtjes rijden. Met een kamikaze piloot als chauffeur dwars door de bergen heen in het pikkedonker. Een avontuur op zicht. Slechte wegen, veel gaten in de weg en veel bochten. Soms zelfs naar de 1e versnelling omdat hij anders niet omhoog kwam.

Op tijd op de Bromo aangekomen. Het is daar een drukte van jewelste waar allerlei mensen je een jas proberen aan te smeren aangezien het koud op de top is. Uiteindelijk ergens nog thjee gedroinken, leek wel een skivakantie, en 2 jassen gehuurd. (ach voor 75 cent kan je geen deuk lijden) De jongens hadden het warm en Wendy had mij. Genoeg warmte dus.  De zonsopgang was prachtig om  te zien. Het duurde even voor hij opkwam, maar we hadden het voor geen goud willen missen. Nadat de zon volledig was opgekomen zijn we afgedaald naar de vulkaan. Over een achtelijk bospad zijn we nar beneden gereden. Als we dachten dat de heenweg slecht was, dan sloeg deze afdaling werkelijk alles. Gaten zo diep als de krater zelf. Aangekomen op de vlakte zelf van de krater, wordt je bedolven door de indonesiers met paarden die proberen je op zo'n paard te krijgen. Iedereen nam zo'n paard op een paar dwazen na. Timn ging op een wit paard, the white knight. Wendy, Stephan en ik gingen lopen samen met noig een paar anderen. De hele weg naar de top hebben er van die mannetjes naast ons gelopen met knollen en maar vragen " horsie horsie, oke sir" En ik maar roepen, " no thank you en dat dan 80 keer in een kwartier. Uiteindelijk zijn we wat hoger gaan lopen en hadden we geen last meer van die koekenbakkers. Bovengekomen moesten we nog een trap op van 250 treden. Eenmaal boven stonk het toch verschrikkelijk naar de zwavel. Mooi om te zien en een lange weg terug. We waren de laatsten die terug waren bij de autobus. Een van onze reisgangers was van de knol afgevallen en had haar knie bezeerd. Verrekte kniebanden en ingetaped. Niet meer lopen dus.

De treugrit kende zijn weerga niet. We konden de weg nu zien en onze chauffeur koos de kortste route. (die achteraf 20 minuten langer duurde dan de lange route) Waar we dachten alles te hebben meegemaakt, was dit een weg (prachtige uitzichten) die we in Nederland niet eens een boereweg durven noemen. gaten waren kraters, asfalt was niet meer te herkennen en alle ingewanden waren driemaal door elkaar heen gehusseld. Iedereen beurs en bekaf terug in het hoitel. Gelukkig de middag vrij zodat we lekker bij het zwembad konden liggen.

In de avond samen dineren en vooraf nog even een planten en dierenmarkt bezocht. Nog even flappentappen en op naar de volgende locatie. Na een goede nachtrust zijn we vanochtend vertrokken naar Kalibaru. Onderweg naar een theeplantage en daar het hele proces van theemaken en fermenteren gezien. Kort maar krachtig. Een lange rit naar Oost Java. Vanavond om 6 uur aangekomen en lekker zwemmen in het zwembad. Het weer is nu wat minder. Het regent. Wel leuk tijdens het zwemmen. Lekker gegeten en aan de coctails. Morgen lekker uitslapen en laat ontbijten. (voor half 10) Om 10 uur hebben Wendy en ik een afspraak bij de masseuses voor een relax massage. Zal mij benieuwen. We laten jullie het morgenavond of later wel weten.

Cor en Wendy