Pranbanan

Vandaag vanuit het hotel vertrokken naar Pranbanan. Een hindoetempel van een buitencategorie. Door de aardbeving van 2005 is deze nogal verwoest, maar ze zijn weer volop de boel aan het opbouwen. Helaas mochten we daardoor niet de grootste centrale tempel in. Dan maar een boek kopen. Gelijk maar een batiktas bijgekocht om alle verjaardagcadeau's in kwijt te kunnen. Als er nog verzoeknummers zijn, dan hoor ik dat wel.

Dat deel wat we wel konden bezoeken was werkelijk prachtig. Je blijft je verbazen hoe ze die stenen los gestapeld hebben. In het verleden hebben ze de tempel volledig ingestort gevonden. Als een puzzel hebben ze de stenen weer in elkaar gezet. Messing en groef, passen en weer een verdieping. De grootste is 47 meter hoog. De kleinere 37 tot 27 meter. Ze moeten er nog maar 122 in elkaar zetten. Door de aardbeving hebben ze wat vertraging opgelopen, maar over 200 jaar zijn ze wel klaar. Helaas hebben ze niet meer alle originele stenen. De vroegere bewoners hebben veel stenen gebruikt voor de fundering van hun huizen cq aanleg van wegen. Met de nodige souvenirs weer weg gegaan. Zelfs 1 keer geen deal gemaakt. Zal wel weer te gierig geweest zijn.

In de middag naar Solo of Surakarta. Daar een paleis van de sultan bezocht. Was mooi om te zien, maar valt in het niet vergeleken bij de tempels. Veel prsacht een praal en schilderingen. Wel een mooi masker op kop weten te tikken.

Door naar het ghotel. Weer een ander hotel, maar nu een traditioneel javaans hotel. De heren en moeders gingen zwemmen en ik ging flappentappen. Stukje lopen en nog een stukje, geldautomaat gevonden en leuke winkelstjes. Maar ja, hoe moest ik ook weer lopen. Voor Frans, het kwam niet door de Bintang, want die had ik vandaag nog niet gehad. Smaakt wel lekker overigens. Dan maar met een becak, zo'n fietstaxi terug. Moest lullen als brugman om zo'n Javaan gek te krijgen mij te willen fietsen. Wilde een dubbel salaris, maar kon het beperken tot 10.000 rupiah. (wel 0,75 eurocent) Zweten die vent. Toen ik instapte werd hij bijna gelanceerd omdat ik iets teveel naar voren ging zitten. Moest me even in een bocht wringen om in het stoeltje te komen. Uiteindelijk in een minuut of 10 terug naar het hotel en voor de deur afgezet. Man dolblij met zijn geld en ik gebroken van het zitten, zwembroek aan en ploffen in het zwembad.

Vanavond met de hele groep eten in het hotel en morgen een lange rit zonder veel bezienswaardigheden. 300 km. met een gemiddelde snelheid van 30 kiliometer per uur kunnen jullie zelf wel uitrekenenen hoelang we onderweg zijn. Flink boek mee en snurken aan boord.

Tot morgen als daar internet beschikbaar is.